Otizm'in olmazsa olmazı : Kabullenme

Merhabalar,

        Ben Bilgehan KIRATLI bu blog’un kurucularındanım. Kendi adıma bu blog’u kurma nedenim 16 yaşında otizm’li bir kardeşim olması ve diğer otizm sorunu ile mücadele etmeye çalışan aileler ile iletişim içerisinde olmak istememdir.

        

        Otizm ile karşılaşan aileler için en büyük sorun bu durumu aile bireylerinin kabullenememesidir. Kendi deneyimlerimden de yola çıkarak rahatlıkla şunu diyebilirim : ‘’Otizm’e karşı direnç göstermek bu durumu kabullenmemek, boşa kürek çekmektir.’’

         

        Otizm ile yeni karşılaşmış ya da henüz bu durumu kabullenememiş olan aileler…

‘’Bu durum niye bizim başımıza geldi ki? Keşke böyle olmasaydı…’’  gibi düşünceleri kafanızdan atın, çünkü bunlar hem sizin için hem de otizm’li yakınınız için zaman kaybından başka bir şey değil ! Bunlar yerine kendinizi bu duruma alıştırıp bu çocuklarla hayatınızın tadını çıkarmaya, bu çocuklarla ufkunuzu geliştirmeye çalışın çünkü bu çocuklar bizler gibi sıradan değiller çok ama çok özeller.        Benim ve ailemin de yukarda söylediğim şeyleri düşündüğümüz, sizler gibi hayal kırıklığına uğradığımız çok zaman oldu. Kardeşimin erkek olacağını duyduğum zaman biraz büyüdüğünde onunla top oynayacağımızı, diğer kardeşler gibi bazen kavga edeceğimizi düşünerek bekledim onun doğmasını ama olmadı. Bunları geçtim bana bir kere abi demesini bekledim şu yaşıma kadar ama olmadı ve olmayacakta biliyorum. Kendimi buna alıştırmadan önce çok ağır gelse de alıştırdıktan sonra onun diğer kardeşlerden çok daha iyi ve özel olduğunu anladım. Benim sorumluluk sahibi olmamı sağladı. Vicdanımı ve şefkatimi arttırdı.   İşte bu yüzden bizim başta yaptıklarımız, düşündüklerimiz kendimizi üzmekten başka hiçbir şeye yaramadı. Bunun yerine onları yapamadıklarıyla değil yaptıklarıyla değerlendirmeli, kabullenmeli, sabırlı ve dirayetli olmalı ve Allah’tan ümidimizi kesmemeliyiz…